Σήμερα 50 χρόνια μετά τον αγώνα των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών οι φωνές τους ηχούν ξανά δυνατά στις τάξεις μας και τα λόγια τους μας ξεσηκώνουν και μας παρακινούν να αντισταθούμε σε καθετί στέκεται εμπόδιο στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην ελεύθερη βούληση.

Αντιληφθήκαμε με τον τρόπο αυτό την αξία της δημοκρατίας και της ελευθερίας για την ευημερία και την πρόοδο των ανθρώπων και δώσαμε την υπόσχεση πως θα είμαστε υπερασπιστές κι αγωνιστές των αξιών αυτών.

Ζωγραφίσαμε ,τραγουδήσαμε ,διαβάσαμε παραμύθια και παρατηρήσαμε τον πίνακα του Pablo Picasso(1901)”To παιδί και το περιστέρι”,όπου μέσα από τη φαντασία και τα μάτια των παιδιών έγινε μια προσπάθεια προσέγγισης της πιο σημαντικής λέξης του κόσμου την ΕΙΡΗΝΗ.

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη και καταθέσαμε λουλούδια.

Με την ευχή ότι το περιστέρι της Ειρήνης να πετάξει πάνω από όλες τις χώρες, απ’ όλους τους λαούς και να μείνουν αξέχαστοι οι αιματηροί αγώνες, οι λιλιπούτειοι μαθητές φώναξαν για άλλη μια χρονιά δυνατά: «Ζήτω το Πολυτεχνείο».